Θ'

ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ


Θ'

Φέρτε καινούρια χέρια τί τώρα ποιός θα πάει
Ψηλά να νανουρίσει τα μωρά των άστρων!
Φέρτε καινούρια πόδια τί τώρα ποιός θα μπει
Στον πεντοζάλη πρώτος των αγγέλων!
Καινούρια μάτια - Θέ μου - τί τώρα πού θα παν
Να σκύψουν τα κρινάκια της αγαπημένης!
Αίμαι καινούριο τί με ποιό χαράς χαίρε θ' ανάψουν
Και στόμα, στόμα δροσερόν από χαλκό κι αμάραντο
Τι τώρα ποιός στα σύννεφα θα πει "γειά σας παιδιά"!

Μέρα, ποιός θ' αψηφήσει τα ροδακινόφυλλα
Νύχτα, ποιός θα μερέψει τα σπαρτά
Ποιός θα σκορπίσει πράσινα καντήλια μες στους κάμπους
Ή θ' αλαλάξει θαρρετά κατάντικρυ απ' τον ήλιο
Για να ντυθεί τις θύελλες καβάλα σ' άτρωτο άλογο
Και να γενεί Αχιλλέας των ταρσανάδων!
Ποιός θ' ανεβεί στο μυθικό και μαύρο ερημονήσι
Για ν' ασπαστεί τα βότσαλα
Και ποιός θα κοιμηθεί
Για να περάσει από τους Ευβοϊκούς του ονείρου
Να 'βρει καινούρια χέρια, πόδια, μάτια
Αίμα και λαλιά
Να ξαναστυλωθεί στα μαρμαρένια αλώνια
Και να ριχτεί - αχ τούτη τη φορά -
Και να ριχτεί του Χάρου με την αγιοσύνη του!